Ο κόσμος γύρω από το τραπέζι του Μπλακ Τζακ ξέσπασε σε χειροκροτήματα και ζητωκραυγές. Ο ντίλερ έσπρωξε μια σεβαστή στοίβα από μάρκες προς το μέρος ενός κομψού εξηνταπεντάρη, που τις δέχτηκε ανέκφραστος, κρυμμένος πίσω από τα σκούρα μαύρα γυαλιά ηλίου του. Ένας νεαρός υπάλληλος εμφανίστηκε από το πουθενά κρατώντας ένα δίσκο για μάρκες. Αργά, σχεδόν με σεβασμό, τοποθέτησε τις μάρκες του κυρίου ανά χρώμα στις θήκες, έβαλε με βασιλική υπόκλιση τις μάρκες που του έδωσε στο τσεπάκι του γιλέκου του και περίμενε υπομονετικά τον άλλο να σηκωθεί, ενώ άλλοι υπάλληλοι κάλυπταν το τραπέζι με ένα μαύρο πανί, σημάδι ότι ο παίχτης είχε ξετινάξει την μπάνκα, δηλαδή είχε πάρει όλα τα λεφτά που είχε στη διάθεσή του το συγκεκριμένο τραπέζι.
Ο παίχτης, γνωστός στον κύκλο του μόνο ως «Μάριος», σηκώθηκε αργά και προχώρησε προς ένα άλλο τραπέζι, ακολουθούμενος από το πλήθος που τον επευφημούσε. Έκατσε, και το παιχνίδι άρχισε ξανά.
Την επόμενη μέρα, λίγο μετά το μεσημέρι, ο Μάριος, ντυμένος πολύ πιο απλά και χωρίς τα γυαλιά ηλίου του, μπήκε στην τράπεζα ακολουθούμενος από δύο κοστουμαρισμένους νεαρούς. Χωρίς να κοιτάξει δεξιά και αριστερά προχώρησε κατευθείαν στο γραφείο του διευθυντή, που σηκώθηκε να τον προϋπαντήσει.
-Καλημέρα σας κύριε, είπε με σεβασμό. Παρακαλώ, καθίστε, συνέχισε, δείχνοντας τις άνετες καρέκλες γύρω στο γραφείο του.
Η πρόσκλησή του απευθυνόταν και στην συντροφιά του Μάριου, οι οποίοι, χωρίς δισταγμό, κάθισαν κι εκείνοι.
-Τι έχουμε σήμερα? ρώτησε ενώ καθόταν κι εκείνος.
Ένας από τους νεαρούς έβγαλε από την τσάντα του ένα πακέτο εγγράφων και το ακούμπησε μπροστά στον διευθυντή.
-Αυτά είναι έγγραφα μη εξυπηρετούμενων δανείων από την τράπεζά σας, είπε με την άνεση ανθρώπου που έχει ξαναπεί τα ίδια λόγια πολλές φορές στο παρελθόν. Μέσα θα βρείτε επιταγές του κυρίου με το υπόλοιπο των δανείων, συνέχισε.
Ο διευθυντής δεν κουνήθηκε. Μόνο κούνησε το κεφάλι του καταφατικά και έσπρωξε την στοίβα λίγο πιο μακριά. Είχε και αυτός συνηθίσει αυτό το τελετουργικό. Το είχε παρακολουθήσει κάμποσες φορές από την ίδια ακριβώς θέση με τους ίδιους ακριβώς πρωταγωνιστές. Έμενε μόνο το τελείωμα της συνάντησης.
-Να παραγγείλω καφέ? ρώτησε.
Ανάλογες σκηνές, τα ίδια λόγια, διαδραματίστηκαν και τις επόμενες μέρες σε διάφορες τράπεζες, με τον Μάριο να μην εκφέρει ούτε λέξη και οι δικηγόροι του να μοιράζουν τεράστια ποσά, απαλλάσσοντας φτωχούς και κατεστραμμένους από χρέη, κατασχέσεις και εξώσεις.
Ο Μάριος είχε εμφανιστεί πριν πέντε χρόνια από το πουθενά. Έμπαινε στα καζίνο καλοντυμένος, σιωπηλός, με τα μαύρα γυαλιά ηλίου, κερνούσε τις σερβιτόρες και τους ντίλερ γενναιόδωρα (αν και όχι υπερβολικά) και έβγαινε πάμπλουτος. Πριν κλείσει χρόνος είχε μετατραπεί σε σχεδόν μυθική φιγούρα, ανώτερος ακόμα και του Ρομπέν των δασών. Στο κάτω κάτω, ο τελευταίος ήταν ένας ληστής, που έδινε τα κλοπιμαία (ή μέρος τους) στους φτωχούς, ενώ ο Μάριος τα κέρδιζε στο καζίνο. Πάμπολλες αιθέριες και μη υπάρξεις τον τριγύριζαν, ευελπιστώντας στην εύνοιά του, και απογοητεύονταν όταν τις προσπερνούσε ευγενικά. Κάποιες προσπάθησαν να διαδώσουν την φήμη ότι ήταν τάχα ομοφυλόφιλος, αλλά γρήγορα κι αυτό ξεφούσκωσε. Πάντα λιγόλογος και απόμακρος, απαντούσε στους δημοσιογράφους κοφτά.
-Φορώ τα γυαλιά μου επειδή θέλω να βλέπω, όχι να με βλέπουν, είχε πει σε μια ναζιάρα δημοσιογράφο που είχε χρησιμοποιήσει όλα τα γυναικεία της μέσα για να του πάρει μια συνέντευξη. Η ερώτηση Γιατί φοράτε συνεχώς μαύρα γυαλιά ηλίου? ήταν και η μόνη που είχε απαντήσει πριν κινηθεί στο επόμενο παιχνίδι.
Όταν πέρασαν δύο χρόνια οι ιδιοκτήτες των καζίνο άρχισαν να ανησυχούν. Δεν μπορούσαν φυσικά να του απαγορεύσουν να παίζει, φοβούμενοι την κοινή γνώμη και την κατακραυγή που θα δημιουργούσε μια τέτοια απόφαση. Προσπάθησαν λοιπόν να τον εξαγοράσουν, προσφέροντάς του ένα μυθικό μηνιαίο ποσό ισόβια, κλάσμα φυσικά εκείνων που κέρδιζε. Ο Μάριος αρνήθηκε και συνέχισε να αδειάζει τα ταμεία.
Από την πρώτη μέρα που είχε κλείσει τέσσερα τραπέζια Μπλακ Τζακ και έξι τραπέζια ρουλέτας εμφανίστηκε στο μεγαλύτερο δικηγορικό γραφείο που διαχειριζόταν κόκκινα δάνεια. Μιλώντας ήρεμα είχε καταφέρει να πείσει τους δικηγόρους να επικοινωνήσουν με πελάτες τους και να τους μεταφέρουν το νέο ότι το δάνειό τους θα μπορούσε να αποπληρωθεί χωρίς καμία δική τους επιβάρυνση. Όπως ήταν αναμενόμενο ελάχιστοι αρνήθηκαν.
Και έτσι είχε αρχίσει θρύλος του προστάτη των αδυνάμων.
Δημοσιογράφοι και ιδιωτικοί ερευνητές όρμησαν στα ίχνη του, προσπαθώντας να αποκαλύψουν ποιος και τι ήταν. Οι περισσότεροι βέβαια είχαν ως σκοπό να αποδείξουν ότι τα χρήματα προέρχονταν από παράνομες ή ανήθικες συναλλαγές, ή να βρουν οτιδήποτε θα μπορούσε να σκιάσει ή να σβήσει την αίγλη που δημιουργούνταν σιγά σιγά γύρω από εκείνον και τις ενέργειές του. Πέρα όμως από το πραγματικό του όνομα και το ότι, κάποτε, ήταν ιδιοκτήτης ενός παλαιοπωλείου, δεν κατάφεραν τίποτε άλλο. Με εντολή “γνωστών αγνώστων” κατασκεύασαν διάφορες ιστορίες καθόλου κολακευτικές για εκείνον, οι οποίες όμως κατέρρευσαν σχεδόν αμέσως. Ούτε η αστυνομία ούτε ο εισαγγελέας δεν μπορούσαν να στοιχειοθετήσουν οτιδήποτε εναντίον του, και, επειδή οι τράπεζες έπαιρναν τα λεφτά τους και ο Μάριος δεν φαινόταν πρόθυμος να ασχοληθεί με την πολιτική, τον άφησαν τελικά στην ησυχία του.
Πέντε χρόνια πριν ο Μάριος ασχολούνταν μόνο με το παλαιοπωλείο του, που του έδινε ένα εισόδημα αρκετό για να ζει μια μίζερη και μετρημένη ζωή. Κάποια μέρα είχε πάει σ’ αυτό που λένε στην γλώσσα τους “γουρούνι στο σακί”, δηλαδή για να αγοράσει ένα μπαούλο ή μια βαλίτσα γεμάτη με διάφορα αντικείμενα χωρίς να ξέρει ακριβώς ποια. Μια συνηθισμένη κίνηση των παλαιοπωλών που ευελπιστούν να βρουν κάτι χρήσιμο και φτηνό, ή κάτι που θα δικαιολογεί ένα μικρό σχετικά έξοδο. Όταν όμως το άνοιξε γέμισε απελπισία. Το μπαούλο ήταν γεμάτο με παλιά, φθαρμένα ρούχα, εσώρουχα και παπούτσια. Ήταν σίγουρος ότι, εκείνη τη φορά, δεν θα έβγαζε ούτε τα λίγα που είχε δώσει να τα αγοράσει. Άδειασε με βαριά καρδιά τα πράγματα στον πάγκο του, ψάχνοντας από συνήθεια περισσότερο παρά με ελπίδα τις όποιες τσέπες έβρισκε. Σε μια από αυτές έπιασε κάτι σκληρό και, όταν το έβγαλε, κατάλαβε ότι ήταν μια δερμάτινη θήκη. Μέσα είχε ένα ζευγάρι γυαλιά ηλίου, παλιά αλλά καλοδιατηρημένα, σχεδόν σαν καινούργια παρά τα χρόνια που είχαν περάσει σε κάποιο υπόγειο.
Τα καθάρισε και, για να ελέγξει την ποιότητα των φακών, τα φόρεσε. Ικανοποιημένος περιέφερε το βλέμμα του τριγύρω. Τουλάχιστον αυτά θα μπορούσε να τα πουλήσει σε ικανοποιητική τιμή. Το βλέμμα του έπεσε τυχαία σε μια τράπουλα που είχε στο γραφείο του για να ρίχνει καμιά πασιέντζα. Με έκπληξη παρατήρησε ότι έβλεπε καθαρά το πρώτο χαρτί, παρόλο που ήταν ανάποδα, με τον αριθμό προς τα κάτω. Ήταν το δέκα καρό*.
Πέρασαν μερικές μέρες που ο Μάριος μάθαινε να χρησιμοποιεί την ικανότητα αυτή των γυαλιών ηλίου. Δοκίμασε διάφορα, όπως σφραγισμένα γράμματα, αντικείμενα σε κουτιά από διάφορα υλικά, ακόμα και ρουλέτα και ζάρια. Πάντα τα τυχερά γυαλιά ηλίου του έδιναν την σωστή πρόβλεψη.
Ικανοποιημένος αποφάσισε να δοκιμάσει στην πράξη την ανακάλυψή του. Μάζεψε μερικά χρήματα και πήγε στο καζίνο. Συντηρητικός και προσεκτικός άνθρωπος όπως ήταν είχε την πρόθεση να φύγει όταν θα είχε μαζέψει το ποσό για να πληρώσει έναν λογαριασμό. Έφυγε γρήγορα, έχοντας χάσει όλα τα λεφτά.
Πίσω στο μαγαζί του ξαναδοκίμασε να διαβάσει τα χαρτιά. Για μεγάλη του έκπληξη τα έβλεπε όπως πριν, ξεκάθαρα και σωστά. Απορημένος φύλαξε το ζευγάρι με τα γυαλιά ηλίου στο συρτάρι του.
Είχε αρχίσει να ξεχνά το περίεργο ζευγάρι όταν ο γείτονάς του, έμπορος κι αυτός, του είπε κλαίγοντας ότι έχανε το μαγαζί του. Τα χρέη τον είχαν πνίξει και, αν δεν έβρισκε ένα σημαντικό ποσό μέχρι την επομένη, θα το έχανε. Ο Μάριος δεν είχε το ποσό να τον βοηθήσει.
Το ίδιο βράδυ όμως ξαναδοκίμασε την τύχη του. Διστακτικά στην αρχή, μόλις μπήκε στο καζίνο, φόρεσε τα γυαλιά. Φοβόταν πως κάποιος θα καταλάβαινε ότι “έκλεβε”.
Τίποτα τέτοιο δεν έγινε. Φορώντας τα μαύρα γυαλιά ηλίου έβλεπε καθαρά το πάνω χαρτί όπως και τα χαρτιά των συμπαικτών του.
Εκείνη την νύχτα κέρδισε αρκετά για να βοηθήσει τον άλλο. και το πρωί του τα έδωσε, άκουσε με ηρεμία τις ευχαριστίες του, και πήρε τις αποφάσεις του.
Τα τυχερά γυαλιά ηλίου ο φόβος των καζίνο, ο σωτήρας των φτωχών
Μέσα σε πέντε χρόνια με τα τυχερά γυαλιά ηλίου, είχε γίνει ο φόβος και ο τρόμος των καζίνο και ο σωτήρας των φτωχών.
Ο νέος διευθυντής του μεγαλύτερου καζίνο της χώρας είχε αποφασίσει να σταματήσει αυτήν την αιμορραγία της επιχείρησης. Όταν έβλεπε τον Μάριο να κάθεται σε κάποιο τραπέζι έστελνε αμέσως κοντά του δικούς του ανθρώπους, πρώην χαρτοκλέφτες και απατεώνες, να τον παρακολουθούν. Ήξεραν όλα τα κόλπα, είχαν περάσει χρόνια και χρόνια εξαπατώντας αφελείς παίκτες, και είχαν προσπαθήσει οι ίδιοι, με κάποια επιτυχία, να κλέψουν και το καζίνο. Όλοι τους είχαν πίσω τους και κάποια χρόνια στην φυλακή. Αυτοί λοιπόν πλαισίωναν τον Μάριο παριστάνοντας ότι παίζουν, παρακολουθώντας κάθε του κίνηση. Οι dealers, οι υπάλληλοι που μοιράζουν τα χαρτιά, και οι floor managers, οι υπεύθυνοι του καζίνο που παρακολουθούν κάθε κίνηση, ήταν επίσης ειδοποιημένοι και προσεκτικοί, ώστε να βλέπουν χωρίς να δίνουν στόχο.
Στο μοναδικό συμπέρασμα που κατάφεραν να φτάσουν ήταν ότι ίσως τα γυαλιά ηλίου του ήταν περίεργα, φτιαγμένα ώστε να παρακάμπτουν την ασφάλεια της πλάτης των χαρτιών. Αλλά δεν μπορούσαν να βρουν μια απάντηση για την ρουλέτα ή για τα ζάρια.
Ο διευθυντής αποφάσισε τελικά να καλέσει τον Μάριο στο γραφείο του. Εκεί, και με την βοήθεια της ασφάλειας, τον ανάγκασε να του δώσει τα γυαλιά. Ο Μάριος τα χρειάστηκε. Έβλεπε τον εαυτό του, στην καλύτερη περίπτωση, στην φυλακή. Παγωμένος είδε τον διευθυντή να ανακατεύει την τράπουλα και να την αφήνει μπροστά τους.
-Αν με τα γυαλιά δω το πάνω χαρτί την έβαψες κακομοίρη μου, του είπε απειλητικά.
Αργά, βασανιστικά, φόρεσε τα μαύρα γυαλιά ηλίου. Η σιωπή στο γραφείο ήταν εκκωφαντική, τα βλέμματα όλα καρφωμένα πάνω του.
Ο διευθυντής κοίταξε τα χαρτιά από διάφορες γωνίες, άλλαξε διάφορες θέσεις στο φως που είχε πάνω στο γραφείο, και έγειρε πίσω στην καρέκλα του.
Αναστέναξε και έβγαλε τα γυαλιά. Έγειρε μπροστά και τα ακούμπησε στο γραφείο, μπροστά στον Μάριο.
-Μπορείτε να φύγετε κύριε, είπε βραχνά.
Όταν ο Μάριος βγήκε από το γραφείο ο διευθυντής γύρισε το πρώτο φύλλο.
Ήταν το έξι μπαστούνι**.
*Το δέκα καρό στην χαρτομαντεία σημαίνει αναπάντεχο και μεγάλο οικονομικό όφελος ή κέρδος
** Το έξι μπαστούνι στην χαρτομαντεία σημαίνει απότομη και σημαντική οικονομική απώλεια
Γράφτηκε από τον συγγραφέα Χρήστο Καπνίση:
“Έτσι, γιατί μου άρεσαν τα γυαλιά σας..”
